zondag 2 december 2007

De slachtofferrol heeft me nooit aangesproken

Referentie:

Michiels, Karel, "Interview. Jonge komieken met buitenlandse wortels over de Vlaamse identiteit.", De Standaard Weekend 24.11.2007, p. 10-13

Informatief extract:

"Vraag: Zit ik hier nu tegenover drie Vlamingen, drie vreemdelingen, of gewoon drie getalenteerde komieken?

Antwoord: Ik erger me een beetje aan de veralgemening die je doorvoert. De verhalen van Gocha en Youssef zijn compleet verschillend van het mijne, en toch worden we in hetzelfde hoekje geduwd. Ik wil mezelf niet exclusief definiëren als "Vlaming", maar als ik een grapje maak over een bakker, hoeft dat toch niet meteen geklasseerd te worden in de categorie "Allochtoon Lacht Met Vlaming"? Ik heb mijn eigen ervaringen in het leven, en soms zijn die grappig, los van mijn huidskleur.

In ieder geval creëer je al meteen een afstand door ons als een soort groep te bestempelen. Ik merk dat wel vaker. Dezelfde maatschappij die de kloof tussen de verschillende bevolkingsgroepen wil overbruggen - de pers, de politiek -houdt het verschil eigenlijk mee in stand. De manier waarop de integratie bevorderd zou moeten worden leidt op een ironische manier tot precies het tegenovergestelde. Het zou bijvoorbeeld nogal absurd zijn om mijn meningen en ergernissen te projecteren op alle Afrikanen in de wereld. Alsof ik verantwoordelijk zou zijn voor wat de Congolezen denken of, nog straffer, voor die ene zwarte die AIDS via Haïti naar Amerika heeft gebracht." (p.11)

"Maar intussen is er al een tegenbeweging op gang gekomen. De media en politiek beginnen nu volop oude Vlaamse symbolen te herwaarderen. Plots moeten de Nederlandstalige liedjes opnieuw bevorderd worden op school, de echte old-school liedjes dan nog. (...) Er wordt gewoon veel te hard geprobeerd om die zogeheten Vlaamse identiteit te profileren en te beschermen." (p.13)

Creatieve commentaar:

Dit is een enorm boeiend artikel. Op de eerste pagina van de Standaard Weekend wordt het aangekondigd onder de kop "De naakte waarheid over Allochtone humor". Ten eerste gaat het helemaal niet over humor, hoewel de 3 geïnterviewden en professioneel mee bezig zijn. Ten tweede doet de krant hier exact datgene wat in het interview aangeklaagd wordt. De openingsvraag en de ergernis die die oproept is veelzeggend. Het gaat hier om een gesprek met Youssef El Mousaoui, Uwamungo Cornelis en Gorcha Davidova: 3 jonge mensen van buitenlandse afkomst die het in Vlaanderen maken als stand-up comedian. Ze worden geconfronteerd met de Vlaamse "dorpsmentaliteit" die alles en iedereen in vakjes wil steken. Dat is precies wat de Standaard (of in ieder geval de interviewer) hier dus ook weer doet. Het is "wij" tegenover "zij". Ze vragen zich terecht af wie die "wij en zij" zijn. Waaruit bestaat die zogenaamde Vlaamse identiteit? Ik zou het niet weten.

Geen opmerkingen: