Referentie:
Burge, Tyler, “Semantical Paradox”, in: Martin, Robert L. (ed.), Recent Essays on Thruth and the Liar Paradox, Oxford-New York: Clarendox Press-Oxford University Press, 1984, p. 83-117 (Repinted from The Journal of Philosophy 76 (1979)p. 169-198, with permission of the Editor of The Journal of Phylosophy and the author).
Informatief extract:
"The Liar Paradox, which has intrigued philosophers since the 4th century BC arises when one considers a sentence which says of itself that it is not true. The philosophers represented in the present collection offer widely varying analyses. But they have a common belief in the deep philosophical impotance of this puzzle particularly as a difficulty in the way of developing an adequate account of the concept truth. They also agree that the techniques of mathematical logic are important for investigating the problem." (uit: covertekst)
Creatieve commentaar:
Als filosofie zoekt naar de (een) waarheid moet ze zich ook bezighouden met de leugen. Wat is waar/onwaar? Wat is een leugen? Volgens Tarski is natuurlijke taal gecontamineerd met tegenstrijdigheden. Dit artikel lijkt dit te weerleggen. Alleen wanneer natuurlijke taal herleid wordt tot een semantisch systeem, komen de tegenstrijdigheden aan het licht. Wat bedoelt de auteur met "een zin die van zichzelf zegt dat hij niet waar is"? Is dat bijvoorbeeld een zin als "Ik ben geen leugenaar."? Dat is taalkundig correct en toch is het wellicht een leugen, want ik durf wel eens te liegen (wie liegt er nooit). Het zogenaamde leugentje-om-bestwil. Liegen wordt ons van kleinsaf aangeleerd: liegen of de waarheid achterhouden (of op z'n minst verbloemen) uit beleefdheid. Het is een sociaal spel.
Kan mathematische logica de paradoxen in de taal blootleggen? Uit de lessen logica heb ik begrepen dat het gaat om het geldig/niet geldig zijn van een redenering en dat dat niet altijd overeenkomt met het (feitelijk)waar/onwaar zijn van de premissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten