Referentie:
Frederix, Lode, Wereld. Over objectivisme, subjectivisme en naïviteit, Antwerpen - Apeldoorn: Garant, 2006, 87 p
Informatief extract:
"In Wereld. Over objectivisme, subjectivisme en naïviteit staat het begrip van het filosofisch perspectief centraal. Het boek onderzoekt de mogelijke filosofische perspectieven op de verhouding tussen de mens en de wereld. De auteur tracht door te dringen tot de betekenis van de mogelijke perspectieven voor de verschijning van "de" wereld.
Het boek is geschreven vanuit de overtuiging dat onze cultuur zich vast rijdt in één bepaald perspectief: het objectivisme. Het wil laten zien tot welke gevolgen dit leidt en welk perspectief (perspectieven) een uitweg biedt (bieden)." (uit: covertekst)
Creatieve commentaar:
Totale verwarring was wat ik voelde na het bekijken van dit boekje. Boeiend, dat zeker, maar waar gaat het eigenlijk over? Volgens Lode Frederix wil het objectivisme alles ontleden in de onderliggende deelaspecten, steeds verder weg, steeds kleiner, tot in het oneindige. Akkoord. Maar eveneens volgens Lode Frederix (als ik er tenminste iets van begrepen heb) zou objectivisme op die manier leiden tot niets. Niet zomaar niets, maar "het niets". Het objectivisme negeert zichzelf. Maar is de onderzoeker ook niet altijd, onvermijdelijk een subject? Een mens (en ook de objectiverende wetenschapper is mens) kan niet anders dan de wereld, de werkelijkheid bekijken of onderzoeken vanuit zijn eigen subjectiviteit. En ontvankelijk zijn voor die werkelijkheid vereist dan weer een zekere naïviteit. Staan de verschillende perspectieven die in dit boek beschreven worden dan wel zo lijnrecht tegenover elkaar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten